Στο σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 μη ινσουλινο-εξαρτώμενο (ΣΔ2) υπάρχει αγγειοπάθεια στις αρτηρίες που αιματώνουν τα σηραγγώδη σώματα του πέους.
Ως εκ τούτου, η αιμάτωση του ανδρικού μορίου είναι ελαττωματική, κάτι που επηρεάζει άμεσα το φαινόμενο της στύσης.
Εκεί τα φάρμακα που προάγουν την απελευθέρωση του νιτρικού οξειδίου (ΝΟ) όπως η σιλδεναφίλη (Viagra) & η ταδαλαφίλη (Cialis), έχουν καταλυτικό ρόλο.
Στις περισσότερες περιπτώσεις οι ασθενείς με ΣΔ2 πάσχουν και από μεταβολικό σύνδρομο.
Η υπερ-λιπιδαιμία και υπερ-χοληστεριναιμία οδηγούν σε αλλοιώσεις του αρτηριακού ενδοθηλίου με τελικό αποτέλεσμα τη στένωση του αγγειακού αυλού. Αυτό ενισχύει την ήδη επιδεινωμένη κατάσταση της πτωχής αιμάτωσης στο ανδρικό γεννητικό όργανο.
Το μεταβολικό σύνδρομο όμως έχει άμεση συσχέτιση και με τον υπο-γοναδισμό κατά την ανδρόπαυση.
Ως γνωστόν, η αυξημένη περιφέρεια μέσης (>100cm) συνδέεται άμεσα με την παχυσαρκία, η οποία αυξάνει τα οιστρογόνα (E2), τα οποία είναι αντιστρόφως ανάλογα με τα ανδρογόνα (TT), στέλνοντας αρνητικό μήνυμα στον υποθάλαμο (GnRIH).
Έτσι η τεστοστερόνη είναι ελαττωμένη με άμεσες συνέπειες στη στυτική λειτουργία.
Έχει διαπιστωθεί ότι η τεστοστερόνη αυξάνει την παραγωγή του νιτρικού οξειδίου (ΝΟ), το οποίο εξυπηρετεί την αιμάτωση των σηραγγωδών σωμάτων (corpus cavernosum) του πέους , αλλά και των στεφανιαίων αρτηριών.
Αυτός είναι και ο λόγος που η τεστοστερόνη βελτιώνει τη φλεβικότητα στα άκρα, εκτός του ότι καίει και το υποδόριο (β-οξείδωση).