Ο γλυκαιμικός δείκτης αποτελεί μια παράμετρο για την έκκριση ινσουλίνης από τον παγκρεατικό αδένα, σχετικά με την κατανάλωση υδατανθράκων.
Η άλλη και ουσιαστικότερη παράμετρος αποτελεί το γλυκαιμικό φορτίο, που ισοδυναμεί με το γλυκαιμικό δείκτη Χ το ποσό υδατανθράκων/100. Έτσι λοιπόν, το πεπόνι που έχει υψηλό γλυκαιμικό δείκτη 80,διαθέτει μόνο 4γρ υδατανθράκων ανά 100γρ τροφής.
Συνεπώς το γλυκαιμικό φορτίο 100γρ του καλοκαιρινού φρούτου είναι 3.2. Εάν όμως υπολογίσουμε το γλυκαιμικό φορτίο του άσπρου ψωμιού είναι 70Χ70/100=49. Επομένως διαπιστώνουμε ότι για την παραγωγή της ινσουλίνης, σημασία δεν έχει μονάχα πόση ανταπόκριση στην ινσουλίνη έχει ο συγκεκριμένος υδατάνθρακας, αλλά και το ποσοστό υδατάνθρακα που περιέχει αυτό.
Είναι προφανές, πως συμπυκνωμένοι ενεργειακά υδατάνθρακες μπορούν να προάγουν τη λιπογένεση, μέσω της λιποπρωτεϊνικής λιπάσης, παρά το γεγονός ότι έχουν μέτριο γλυκαιμικό δείκτη.
Άρα για άλλη μια φορά διαπιστώνουμε πως σημασία δεν έχει μόνο τι τρώμε, αλλά και πόσο τρώμε και πότε το τρώμε φυσικά, συνυπολογίζοντας και το ορμονικό προφίλ της εκάστοτε ώρας.
Ο τρόπος μαγειρέματος της πατάτας έχει άμεσο αντίκτυπο στο γλυκαιμικό της δείκτη. Η βραστή πατάτα έχει χαμηλότερο γλυκαιμικό δείκτη από την ψητή και ο πουρές ακόμη υψηλότερο από την ψητή. Οι φυτικές ίνες που περιέχονται στη φλούδα, ελαττώνουν το γλυκαιμικό δείκτη κάθε τροφή, εξαιτίας της βραδύτερης απορρόφησης τους από το λεπτό