Η δεκανοική νανδρολόνη είναι ένα αναβολικό στεροειδές βραδείας αποδέσμευσης, οφειλόμενο στο δεκανοικό της εστέρα.
Περίπου το 60% της ουσίας αποδεσμεύεται σε αργό ρυθμό με χρόνο ημισείας ζωής περί τις δύο εβδομάδες περίπου.
Στη χώρα μας το σκεύασμα Decadurabolin 50mg/ml κυκλοφορεί εδώ και δεκαετίες, ενώ παλαιότερα ήταν διαθέσιμη και η πιο συμπυκνωμένη μορφή των 100mg/ml.
Η νανδρολόνη είναι ένα αναβολικό στεροειδές με χαμηλή ανδρογονική δράση, κάτι που προφυλάσσει από τις ανεπιθύμητες ενέργειες της αρρενοποίησης σε γυναίκες.
Έχει αναβολική δράση ισχυρότερη της τεστοστερόνης, βασιζόμενη σε δύο ιδιότητες.
Πρώτον στη θετική ισορροπία αζώτου, μέσω ζωικών λευκωμάτων και δεύτερον μέσω κατακράτησης ύδατος, οφειλόμενη στην έκκριση αλδοστερόνης από τα επινεφρίδια, που ως γνωστόν δεσμεύσει το νάτριο.
Η νανδρολόνη έχει εκτεταμένη εφαρμογή στην ιατρική, λόγω των διαφορετικών ιδιοτήτων της.
– Πρώτον καταπολεμά την αναιμία, μέσω δραστηριοποίησης ερυθροποιητίνης από τους νεφρούς.
– Δεύτερον καταπολεμά την οστεοπενία και βελτιώνει την οστική πυκνότητα, καθώς επίσης επιταχύνει και την πώρωση καταγμάτων, μέσω της επαναπρόσληψης ασβεστίου στα νεφρικά σωληνάρια.
– Τρίτον καταπολεμά τη σαρκοπενία σε έδαφος χρόνιων νοσημάτων που χαρακτηρίζονται από καχεξία (καρκίνος, AIDS, τρίτη ηλικία).
Τα αποτελέσματα κλινικών δοκιμών έδειξαν αύξηση στο ΔΜΣ και την άλιπη σωματική μάζα, βελτίωση νευρομυϊκής συναρμογής και της ικανότητα στήριξης, βάδισης και αυτοεξυπηρέτησης.
Μία συνιστώμενη δοσολογία αποτελούν τα 50mg σε εβδομαδιαία βάση, χορηγούμενα παρεντερικά στο γλουτό.
Ανάλογα με τη βαρύτητα της κλινικής εικόνας, η δοσολογία μπορεί να διπλασιαστεί, ή και να τετραπλασιαστεί (100, 200mg).
Η νανδρολόνη έχει συνεργική δράση και αυξημένο αποτέλεσμα, όταν συνδυάζεται με δίαιτα εμπλουτισμένη σε ζωικό λεύκωμα (1.5gr/kg), βιταμίνες, αμινοξέα, κρεατίνη.
Η φυσική δραστηριότητα με τη μορφή άσκησης αντιστάσεων πολλαπλασιάζει το αποτέλεσμα αυτών.
Οι ανεπιθύμητες δράσεις της είναι δόσο και χρόνο εξαρτώμενες.
Αυτές περιλαμβάνουν φαρμακευτικού τύπου ηπατίτιδα με τρανσαμιναιμία (άνοδος AST, ALT), δυσλιπιδαιμία (πτώση HDL, άνοδος LDL, ολικής χοληστερίνης), νεφρολιθίαση σε έδαφος πλημμελούς ενυδάτωσης και αυξημένης πρόσληψης κάλσιου, καθώς και ερυθροκυττάρωση που στην περίπτωση της αναιμίας δρα θετικά.
Τέλος σε περίπτωση που ο ασθενής λαμβάνει αντιπηκτικά, η χρήση νανδρολόνης θα αυξήσει τη δράση τους, λόγω ότι τα ΑΑΣ οδηγούν σε ινωδογονόλυση και παράταση τους χρόνου πήξεως, μέσω αύξησης του INR.
Επιπλέον επειδή η χρήση ναδρολόνης ενδέχεται να βελτιώσει την ινσουλινοαντίσταση σε ασθενείς με διαβήτη, θα πρέπει να γίνει ανάλογη ρύθμιση των δόσεων της ινσουλίνης.