Οι αναστολείς αρωματάσης αποτελούν εξελιγμένα φάρμακα στη φαρέτρα ενός ιατρού για την αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού.
Ως γνωστόν τα οιστρογόνα αυξάνονται δραματικά και ο τρόπος αντιμετώπισης τους είναι είτε με αντι-οιστρογονικά φάρμακα που δρουν επιλεκτικά σε συγκεκριμένους ιστούς (SERM’s), ή με τους σύγχρονους αναστολείς της αρωματάσης,του ενζύμου που είναι υπεύθυνο για την παραγωγή οιστρογόνων στο μαζικό αδένα και υποδόριο ιστό επίσης.
Παλαιότερα βέβαια η χορήγηση ισχυρών ανδρογόνων (φλουοξυμεστερόνη, μεθυλτριενολόνη) δρούσε ως εναλλακτική αντιμετώπιση, με πολλές όμως ανεπιθύμητες ενέργειες στα δευτερογενή χαρακτηριστικά του φύλου (αρρενοποίηση).
Οι αναστολείς της αρωματάσης καταστέλλουν αποτελεσματικά τα οιστρογόνα ακόμη και σε περιφερικούς ιστούς, με αποτέλεσμα την εκρίζωση τους σε ποσοστά μέχρι και 85%.
Μάλιστα η εξεμεστάνη είναι τόσο ισχυρή, που έχει την ικανότητα ακόμη και μετά τη διακοπή της να αποτρέπει το σχηματισμό οιστρογόνων (suicidal aromatase inhibitor).
Η αναστροζόλη, η λετροζόλη και η εξεμεστάνη, πέρα από το ότι χρησιμοποιούνται αποτελεσματικά μέσα σε ένα κύκλο, είναι εξίσου αποτελεσματικά και μετά το τέλος της θεραπείας κατά την ορμονική αποθεραπεία (PCT).
Μέσω ελάττωσης των οιστρογόνων στέλνουν θετικό ερέθισμα στον υποθάλαμο για την GnRH που θα διεγείρει τη γοναδοτροπίνη και με τη σειρά της την ωχρινοτρόπο ορμόνη (LH).
Τελικώς η ενδογενή παραγωγή τεστοστερόνης θα ξεκινήσει από τα κύτταρα Leydig των όρχεων.
Όμως κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις.
Έτσι και οι αναστολείς της αρωματάσης με το να εξαφανίζουν δραματικά τα οιστρογόνα, κοστίζουν σε καρδιαγγειακή υγεία και στο αθηρωματικό κλάσμα των λιποπρωτεινών του ήπατος (υψηλής/χαμηλής πυκνότητας).
Όσο πιο στεγνό γίνεται ένα σώμα κατά την περίοδο της γράμμωσης, τόσο πιο διαταραγμένο λόγο HDL/LDL έχει, με αυξημένη πιθανότητα αθηρωμάτωσης, η οποία προδιαθέτει για στένωση των αρτηριών και ισχαιμικά επεισόδια (ΟΕΜ).
Πέρα από αυτό, η οστική πυκνότητα ελαττώνεται και η οστεοπενία εγκαθίσταται.
Είναι γνωστό, πως οι εμμηνοπαυσιακές γυναίκες πάσχουν από οστεοπόρωση, που τους κοστίζει σε κατάγματα.
Η καταστολή των οιστρογόνων στοιχίζει και σε γενετήσια ορμή (libido), αφού μικρή ποσότητα ορμονών του αντίθετου φύλου είναι αναγκαία για τη σεξουαλική διέγερση.
Χαρακτηριστικό όσων κάνουν χρήση τους, είναι η πτώση διάθεσης για συνεύρεση και συνουσία.
Χωρίς οιστρογόνα ο οργανισμός δεν μπορεί να σχηματίζει το ίδιο εύκολα μυικό γλυκογόνο, αφού ο σχηματισμός του απαιτεί κατακράτηση νερού στο υποδόριο, κάτι αδύνατο με τους ισχυρούς αναστολείς της αρωματάσης.
Αυτός είναι και ο λόγος, που οι αθλητές στην αγωνιστική περίοδο αισθάνονται κουρασμένοι και χωρίς “πρηξιματα”, δύναμη.
Ανάλογα και στην περίοδο αύξησης μάζας, οι αναστολείς της αρωματάσης θα αποτρέψουν ικανοποιητική ανάκτηση βάρους, παρά το γεγονός ότι οι υδατάνθρακες και το λίπος είναι αυξημένα από τη διατροφή.
Έχει διαπιστωθεί, ότι οι αναστολείς της αρωματάσης επηρεάζουν αρνητικά τη διάθεση.
Αυτό συμβαίνει, διότι χωρίς οιστρογόνα ο εγκέφαλος δεν ανταποκρίνεται το ίδιο θετικά στο νευροδιαβιβαστή σεροτονίνη.
Έτσι πέρα από την σωματική κόπωση, την ελάττωση της libido, υπάρχει και η αρνητική χημεία εγκεφάλου.
Όλα αυτά δρουν συνεργικά στο να έχει ο χρήστης μια δυσθυμία και μελαγχολία ενίοτε.
Το ουσιαστικότερο όμως είναι η καταστολή του αυξητικού παράγοντα της ινσουλίνης, σωματομεδίνης C (IGF1), διότι η παρουσία του απαιτεί ένα οιστρογονικό περιβάλλον στο ήπαρ.
Συμπεραματικά αναλογιζόμαστε ότι κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις και το τίμημα του να είσαι σκληρός, γραμμωμένος, στεγνός και χωρίς γυναικομαστία, έχει τις συνέπειες του τόσο σε θέματα σωματικής υγείας, όσο και ψυχικής ισορροπίας.
Το παραπάνω φαινόμενο περιγράφεται στη διεθνή βιβλιογραφία ως ”steroid lethargy effect”.