Η ραβδομυόλυση αποτελεί ένα εργαστηριακό σύμπτωμα, σε υπέδαφος υπερκόπωσης. Το ένζυμο κρεατινοκινάση αυξάνει σε πολλαπλάσιο βαθμό του ανώτερου επιτρεπτού ορίου (>1000).
Ένας ιατρός που δε γνωρίζει το ιστορικό του αθλητή, υποπτεύεται για καρδιακή προσβολή λόγω ισχαιμικού επεισοδίου (Οξύ Έμφραγμα Μυοκαρδίου).
Όταν αυξάνεται σε υπέρμετρο βαθμό η φυσική δραστηριότητα, με αποτέλεσμα την καταστροφή των μυϊκών ινών λόγω μυϊκής φλεγμονής, τότε η παραγόμενη μυοσφαιρίνη από το σαρκόπλασμα, απελευθερώνεται στο πλάσμα. Αυτή η πρωτεΐνη που είναι υπεύθυνη για τη μεταφορά οξυγόνου στους σκελετικούς μυώνες, είναι νεφροτοξική για το σπείραμα.
Ως εκ τούτου η τιμή της κρεατινίνης ορού αυξάνει.
Η κρεατίνη που βρίσκεται ενδομυϊκά εκλύεται στην κυκλοφορία και έτσι μεταβολίζεται σε κρεατινίνη.
Ο λόγος που τα ηπατικά ένζυμα αυξάνουν σε υπέδαφος υπερπροπόνησης, αποτελεί το γεγονός ότι τόσο η ασπαρτική (AST-SGPT),όσο και η οξαλοξική τρανσαμινάση (ALT-SGOT), έχουν υποδοχείς και στους γραμμωτούς μύες, όπως και στο μυοκάρδιο.
Έτσι τα ηπατικά ένζυμα αυξάνουν και σε μυϊκή καταπόνηση και σε καρδιακό επεισόδιο. Διαφοροδιαγνωστικές εξετάσεις προκειμένου να αποκλειστεί αυτή η συνθήκη είναι το κλάσμα CK-MB, η τροπονίνη και η γαλακτική αφυδρογονάση LDH.
Όταν η ραβδομυόλυση συνοδεύεται με αφυδάτωση και μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, τότε η επιβάρυνση στη νεφρική λειτουργία αυξάνεται.
Και φυσικά δε θέλει πολύ νοημοσύνη να καταλάβουμε ότι σε συνδυασμό με ανδρογόνα αναβολικά στεροειδή, η κατάσταση είναι ακόμη πιο τραγική.
Στον αθλητή η ραβδομυόλυση ισοδυναμεί με ένα εφιαλτικό σενάριο μυϊκού καταβολισμού, όπου απαιτείται άμεσα ανάπαυση μαζί με αντικαταβολικά συμπληρώματα και καλή διατροφή πλούσια σε ζωικά λευκώματα, σύνθετο υδατάνθρακα και θερμίδες