Διαβάζοντας τον σπουδαίο επιστήμονα διατροφολογίας Mauro Di Pasquale κράτησα ένα πολύ ουσιαστικό και σημαντικό ρητό του που έχει ως εξής,”you carry your fat, while your muscles carry you”, εννοώντας ότι ο χοντρός άνθρωπος κουβαλά το λίπος του, αφού το λίπος δεν είναι ενεργός μεταβολικά ιστός, τη στιγμή που οι μύες σου κουβαλάνε εσένα, αφού οι μυώνες είναι ο πιο δραστήριος και ενεργά μεταβολικός ιστός του ανθρωπίνου σώματος.
Η αύξηση του λιπώδους ιστού, γνωστού ως υποδόριο, αυξάνει τη θνητότητα και ελαττώνει το προσδόκιμο επιβίωσης.
Το σπλαχνικό λίπος αυξάνει την αντίσταση στην ινσουλίνη, την υπερλιπιδαιμία και την περιφέρεια της μέσης, κάτι που σχετίζεται άμεσα και τους παράγοντες του μεταβολικού συνδρόμου.
Τόσο η παχυσαρκία, όσο και το μεταβολικό σύνδρομο αποτελούν χρόνιες φλεγμονώδεις διαδικασίες.
Ορμόνες όπως ο αυξητικός παράγων της ινσουλίνης, γνωστός και ως σωματομεδίνη C, αλλά και η ινσουλίνη είναι διαβητογόνες και προάγουν τη συστηματική φλεγμονή. Φλεγμονώδεις παράγοντες όπως η ιντερλευκίνη 6,αλλά και ο νεκρωτικός ιστικός παράγων αυξάνουν τη συγκέντρωση τους.
Ο λιπώδης ιστός είναι αλληλένδετος με τα οιστρογόνα, κάτι που ενοχοποιείται για ογκογενέσεις στο μαζικό αδένα, αλλά και στο ενδομήτριο.
Όπως και άλλου είδους χρόνιες φλεγμονές όπως χολοκυστίτιδα, ή τη λιπώδη διήθηση του ηπατικού παρεγχύματος.
Πέρα απ όλα αυτά, το λίπος αποτελεί και αισθητικό πρόβλημα, όπου γίνεται και κοινωνικό με την περιθωριοποίηση και την απόρριψη παχύσαρκων ατόμων.
Οι ευτραφείς άνθρωποι έχουν δυσκολία στην ανεύρεση θέσεων σε χώρους διασκέδασης, σε τουαλέτες, σε αυτοκίνητα, αεροπλάνα, κλπ.