Η κέτωση είναι ένα βιοχημικό περιβάλλον όπου τα λιπαρά οξέα ενεργοποιούνται ως πηγή ενέργειας σε απουσία υδατανθράκων (χαμηλή ινσουλίνη/υψηλή γλουκαγόνη).
Για να γίνει κάτι τέτοιο, πρέπει τα αποθέματα γλυκογόνου τόσο στους σκελετικούς-γραμμωτούς μύες, όσο και στο ήπαρ να αδειάσουν, κάτι που απαιτεί τουλάχιστον 72 ώρες απογλυκογόνωσης.
Θα πρέπει να λαμβάνουμε το πολύ έως 100 γραμμάρια αφομοιώσιμου σύνθετου υδατάνθρακα (400 kcal) και άφθονο νερό, μαζί με ινώδεις υδατάνθρακες-λαχανικά.
Αυτό πρέπει να συνοδεύεται με αεροβίωση χαμηλής έντασης (70% ΜΚΣ) παρατεταμένης διάρκειας(>30 min)και αρκετές επαναλήψεις 12/15 με σύντομα κενά μεταξύ τους (30sec).
Η εξάντληση τις τρεις πρώτες μέρες είναι φανερή, κατόπιν όμως ο οργανισμός ενεργοποιεί τις λιποαποθήκες με την τήξη του υποδόριου ιστού.
Τα παραγόμενα κετοσώματα ανιχνεύονται στα ούρα (stick) και στην αναπνοή με την χαρακτηριστική απόπνοια ξινού μήλου-οξόνης.
Η κέτωση απαιτεί υψηλές δόσεις ζωικής πρωτεΐνης (3gr/kg) και μέτριες ποσότητες (100gr) ακόρεστου φυτικού λίπους (ελαιόλαδο, ξηροί καρποί, φυστικοβούτυρο) μαζί με ωμέγα 3 λιπαρά από ψάρια (σολωμός, τόνος).
Είναι μια κατάσταση όπου ο εγκέφαλος λειτουργεί σε χαμηλά επίπεδα και υπάρχει μια κατάσταση σύγχυσης, βραχεία απώλεια μνήμης, ευερεθιστότητα.
Ως γνωστόν ο εγκέφαλος απαιτεί σε καθημερινή βάση 100γρ απλού υδατάνθρακα για επαρκή λειτουργία του. Επίσης οι νεφροί κουράζονται λόγω της υψηλής πρόσληψης σε ζωικά λευκώματα.
Αυτός είναι ο λόγος όπου η πρόσληψη νερού επιβάλλεται να είναι υψηλή(>3lt),αλλά και διότι μέσω της επαρκούς ενυδάτωσης, τα παράγωγα της λιπόλυσης και οι τοξίνες αποβάλλονται.
Η κέτωση προκαλεί αφυδάτωση και οι μύες είναι άδειοι χωρίς γλυκογόνο. Ως εκ τούτου δεν έχουν επαρκή συστολή εξαιτίας χαμηλών ενεργειακών αποθεμάτων.
Η δίαιτα αυτή ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη τη δεκαετία του 80 όπου ο Dr.Atkins την έκανε γνωστή. Έχει αποδεδειχθεί ότι όταν ο οργανισμός μπει σε κατάσταση κέτωσης, επέρχεται ανορεξία. Επίσης η παραγωγή ενδογενούς τεστοστερόνης ελαττώνεται, εξαιτίας της πτώσης θερμίδων και υδατανθράκων.
Κατά την περίοδο της κέτωσης, όπου οι απλοί και σύνθετοι υδατάνθρακες σπανίζουν, η χρήση άλφα λιποικού οξέως (ALA) είναι χρήσιμη για την αφομοίωση των ζωικών λευκωμάτων-πρωτεϊνών και αμινοξέων, δεδομένου ότι η ινσουλίνη είναι σε καταστολή.
Επομένως η χρήση του σε κάθε γεύμα και διπλάσια ποσότητα μετά τα βάρη, θα βοηθήσει στην αφομοίωση των μακροδιατροφικών στοιχείων.
Βέβαια χωρίς ινσουλίνη στη δίαιτα δεν υφίσταται αναβολισμός, παρά αντικαταβολισμός με τις πρωτεΐνες.
Εκεί καταλαβαίνουμε πόσο αναβολικοί είναι οι υδατάνθρακες, διαμέσου της έκκρισης ινσουλίνης και γιατί οι φόρμουλες αύξησης βάρους έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε απλούς και σύνθετους υδατάνθρακες.
Η καταστολή της ινσουλίνης στη δίαιτα εξασφαλίζει καταστολή της λιπογένεσης και έκκριση σωματοτροπίνης.
Πλεονεκτήματα κετωνικής δίαιτας
1) ελάττωση της αντίστασης στην ινσουλίνη που καταπολεμά τον μη ινσουλινοεξαρτώμενο σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ.
2) αύξηση της λιπόλυσης μέσω ελάττωσης της ινσουλίνης και αύξησης της γλουκαγόνης, βιοχημικό περιβάλλον ιδανικό για την έκκριση σωματοτροπίνης από τον πρόσθιο λοβό της αδενο-υπόφυσης.
3) τα κετοσώματα είναι αντι-καταβολικά μέσω του βήτα-υδροξυ-βουτυρικού οξέος (HMB) ως παράγωγο της λευκίνης, ενός ενεργειακού διακλαδισμένου βασικού αμινοξέος.
4) ο οργανισμός όταν είναι σε στέρηση υδατανθράκων προσαρμόζεται σε καύση των λιπαρών οξέων ως πηγή ενέργειας.