Στο άθλημα της σωματοδόμησης, ή κοινώς Bodybuilding μεγαλύτερο ρόλο έχει η γενετική, δηλαδή το ταλέντο με άλλα λόγια.
Ο σωματότυπος, το εύρος των κλειδών, η στενή μέση.
Σώματα με μικρές αρθρώσεις έχουν καλύτερη αισθητική (Lee Labrada, Flex Wheeler, Dexter Jackson, Darrem Charles), ενώ σώματα με στιβαρό σκελετό αποκτούν μια ρωμαλέα και ηράκλεια μορφή (Reg Park-RIP, Lou Ferrigno, Grec Kovacs-RIP, Nasser El Sonbaty-RIP).
Δυο άτομα που παίρνουν τα ίδια φάρμακα, άλλα γυμνάζονται ξεχωριστά και τρώνε διαφορετικά, είναι βέβαιο πως θα έχουν διαφορετική εξέλιξη.
Θα προχωρήσει εκείνος που γυμνάζεται καλύτερα και τρώει πιο πειθαρχημένα.
Και όταν πάρουμε δυο αθλητές και τους δώσουμε ίδιες ουσίες, ίδια φαγητά και τους προπονήσουμε μαζί, τότε είναι εύλογο πως θα γίνει καλύτερος εκείνος με το καλύτερο DNA.
Για παράδειγμα, ο γερμανός Dennis Wolf, ποτέ του δε θα κάνει ικανοποιητικές γάμπες, όπως και ο Johnnie Jackson, η ο λη πριστ στήθος ανάλογο των υπερφυσικών του χεριών.
Ο Nasser El Sonbaty (RIP) παρά την τεράστια δύναμη του , έχανε το ολύμπια από τον όχι δυνατότερο του Dorian Yates στις πόζες πλάτης, επειδή απλά δεν είχε ανάλογη γενετική.
Το ταλέντο είναι αναγκαίο για να πας μπροστά, όχι όμως πανάκεια και αδιαμφισβήτητα δε φτάνει από μόνο του.
Οκνηροί αθλητές προικισμένοι, παραμείναν στάσιμοι.
Απεναντίας, φιλότιμα και αισιόδοξα άτομα πήγαν πολύ μπροστά και μακρύτερα των προσδοκιών τους με πολύ δουλειά και στέρηση.
Κλασικό παράδειγμα αθλητή που δεν τον βοηθούσε ο σκελετός του άλλα έφτασε στην κορυφή, ήταν ο ιταλο-αμερικανός Rich Gaspari με τρεις φορές δεύτερος πίσω από τον μέγιστο Lee Haney και νικητής του πρώτου Arnold Classic τo 1989.
Ήταν πρωτοπόρος, όταν εμφανίστηκε στη σκηνή το 1987 με γραμμωμένους γλουτούς.