To intermittent fasting (IF) αποτελεί ακόμη μια μέθοδο απώλειας βάρους.
Αλλά έχει μειονεκτήματα και απευθύνεται κυρίως σε άτομα που δεν κάνουν σοβαρή άσκηση (με βάρη).
Αφενός ελαττώνει την ινσουλίνη, ορμόνη που ευθύνεται για τη λιπογένεση κι έτσι αδυνατίζεις.
Το να αδυνατίσεις όμως, εμπεριέχει τον κίνδυνο απώλειας μυϊκού ιστού.
Η πολύωρη αποχή από το φαγητό καταβολιζει μυϊκά (αύξηση κορτιζόλης), καθότι η πείνα αποτελεί τόσο ψυχικό, όσο και σωματικό στρες.
Αφετέρου η στέρηση φαγητού και ελάττωση των γευμάτων ελαττώνει το μεταβολισμό, δεδομένου ότι η πέψη και αφομοίωση της τροφής ενεργοποιεί το βασικό μεταβολισμό (κάπως όταν ρίχνουμε ξύλα στο τζάκι ) και παράγεται θερμογενεση.
Επίσης η στέρηση φαγητού για δεκαέξι ώρες ελαττώνει τα αποθέματα μυϊκού γλυκογόνου, κάτι που σημαίνει λιγότερα καύσιμα κι αποθήκες ενέργειας από υδατάνθρακες.
Ορμονικά η νηστεία μειώνει την ελεύθερη τεστοστερόνη (FT), λόγω αύξησης της φυλοσυνδετικής σφαιρίνης.
Αυτό οφείλεται στη μείωση της ινσουλίνης (INS).
Επίσης με την μείωση της ινσουλίνης, ελαττώνεται κι ο ινσουλινοειδής αυξητικός παράγοντας (IFG1).
Και οι τρεις ορμόνες (FT, IFG1, INS) είναι αναβολικές.
Γι αυτό, όποιος ακολουθεί IF, δεν μπορεί να βάλει μυϊκά κιλά.
Στο θέμα της χώνεψης, η διαλείπουσα νηστεία επιβαρύνει το γαστρεντερικό τις οκτώ ώρες που λαμβάνονται έως και 1500kcal.
Από την απόλυτη αφαγία, στην κατανάλωση θερμίδων σε συμπιεσμένο ωράριο.
Και φυσικά η διαλειμματική νηστεία δεν έχει κανένα όφελος, εφόσον η συνολική πρόσληψη θερμίδων υπερβαίνει εκείνη της κατανάλωσης.
Συνεπώς έχει μόνο όφελος, εφόσον είναι υποθερμιδική.
Προσωπικά, προτιμώ να απλώνω τις ίδιες θερμίδες σε πέντε γεύματα των τριακοσίων θερμίδων ανά τρεις ώρες.
Ώστε να υπάρχει σταθερή παροχή ενέργειας και επιπέδων γλυκόζης, ινσουλίνης.
Επιπλέον ο μεταβολισμός βρίσκεται σε μια σταθερή καύση κι όχι σε απραξία.
Το μόνο όφελος της νηστείας ιατρικά, είναι ότι στην τρίτη ηλικία η μείωση θερμίδων και αποχή από το φαγητό για κάποιες ώρες, οδηγεί στην αυτοφαγία και την επιδιόρθωση.
Αυτό συνάδει με τη μακροζωία, όπως έδειξαν μελέτες σε πειραματικά μοντέλα ινδικών χοιρίδιων.
Μειώνεται το mTOR που είναι το βιοχημικό μονοπάτι του θετικού πολλαπλασιασμού, που αποτελεί τη βάση της ογκογένεσης.
Ο γνωστός Arnold Schwarzenegger πλέον στα εβδομήντα πέντε τρώει δύο φορές την ημέρα, πρωινό & βραδινό.
Προσωπικά προτιμώ τη δωδεκάωρη νηστεία από το βραδινό, έως το πρωινό .
Δεδομένου ότι εκείνες τις ώρες βρίσκομαι σε ανάπαυση και δεν μεταβολίζω με τον ίδιο ρυθμό το φαγητό.
Το πρωί όμως χρειάζονται καύσιμα για τον εγκέφαλο και το σώμα μου, οπότε τρώω πέντε γεύματα μέσα σε ένα δωδεκάωρο (8-8).
Σημασία δεν έχει τόσο το ωράριο που θα καταναλώσεις τα διατροφικά στοιχεία, αλλά το ποσό τροφής στο τέλος της ημέρας .
Οπότε αρκετοί ξεγελιούνται νηστεύοντας δεκαέξι ώρες, αλλά μετά τρώνε πολύ στο επιτρεπτό οκτάωρο και η ινσουλίνη ανεβαίνει αρκετά.
Προσωπικά η νηστεία με κουράζει πνευματικά και ο εγκέφαλος μου δεν μπορεί να λειτουργήσει το ίδιο αποτελεσματικά με κετοσώματα, που αποτελούν εναλλακτικό καύσιμο σε νηστεία.
Οι γρήγορες αποφάσεις και οξυδέρκεια απαιτούν γλυκόζη για τον εγκέφαλο.
Ως bodybuilder έμαθα να τρώω συχνά και να ελέγχω το βάρος μου όλο το χρόνο.
Νηστεία έκανα μόνο όταν έπρεπε να μην κάνω προπόνηση για λόγους υγείας.
Αλλά έχανα βάρος σε μυϊκό ιστό, κάτι καταστροφικό για το μεταβολισμό.
Χωρίς μύες ελοχεύει ο διαβήτης κι η οστεοπόρωση.