Το να ξέρεις πότε πρέπει να αποχωρήσεις από την ενεργό δράση, είναι μεγάλη υπόθεση.
Εάν μπορέσεις κάνε το με δόξα-εάν δε μπορέσεις να κερδίσεις, κάνε το με αξιοπρέπεια.
Είναι θλιβερό να προσπαθείς να αποδείξεις κάτι όταν δεν έχεις πια την ίδια φρεσκάδα, νιότη, δύναμη, όρεξη, αντοχή.
Είναι λυπηρό να γκρεμίζεις το μύθο σου, προσπαθώντας να τα βάλεις με νεότερους.
Το χρόνο ουδείς τον νίκησε, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Το να κρέμας τα παπούτσια σου, τα γάντια σου, τη ρακέτα σου, η να αποσύρεσαι, πρέπει να γίνεται στο σωστό timing.
Το πνεύμα ισχυρό, η δε σαρξ ασθενής.
Πρέπει να αποδέχεσαι τη φθορά του χρόνου και τη φθίνουσα εξέλιξη του σώματος.
Άλλο να συγκρίνεσαι με συνομηλίκους σου και άλλο με τη νέα γενιά, η τα περασμένα μεγαλεία του ένδοξου παρελθόντος.
Ο συμβιβασμός με το γήρας είναι υπόθεση αυτογνωσίας.
Δεν είμαστε μηχανές, με όσα φάρμακα και να πάρουμε, η καλή ζωή και να κάνουμε.
Και αυτό σε απαλλάσσει από άγχος του να αποδείξεις ποιος είσαι, το οποίο είναι μεγίστη παγίδα και μάλιστα ψυχοφθόρα.