Αρκετοί επαγγελματίες με των οποίων τους αγώνες μεγάλωσα, έφυγαν προδομένοι οι περισσότεροι από την καρδιά τους.
Η κατάχρηση φαρμακοδιέγερσης χρειάζεται ένα διάστημα ώστε να κάνει τις αλλοιώσεις της.
Όπως λοιπόν στην πρώην Ανατολική Γερμανία οι αθλήτριες της δεκαετίας του 80 πήγαν στα δικαστήρια τους προπονητές τους για ανεπανόρθωτες μη αναστρέψιμες βλάβες πριν από δέκα χρόνια, έτσι και οι IFBB pro του Joe Weider αρρώστησαν και στο χρονικό διάστημα 2011-2017 συνολικά απεβίωσαν οι παρακάτω:
1) Matt Duval (USA)
2) Art Artwood (CAN)
3) Ed Van Amsterdam (HOL)
4) Nasser El Sonbaty (EGY)
5) Greg Kovac (CAN)
6) Mike Matarazzo (USA)
7) Daniele Seccarecci (ITA)
8) Baito Abbaspour (IRN)
9) Dallas McCarver (USA)
10) Rich Piana (USA)
Oι φημισμένοι Αμερικανοί Don Long και Tom Prince νόσησαν από οξεία νεφρική ανεπάρκεια και υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση. Μην ξεχάσουμε το πρώτο θύμα στο βωμό του θεάματος, τον αείμνηστο ‘Αραβα Μοχάμεντ Μπεναζίζα από κατάχρηση διουρητικών στο Ολλανδικό grand prix του 1993 και το μεταγενέστερο Αυστριακό Αndreas Muntzer στα 31 του το 1996, λίγες βδομάδες μετά τη συμμετοχή του στο Arnold Schwarzenegger Classic.
Βεβαίως υπάρχουν και άλλοι επαγγελματίες που απεβίωσαν σε μεγαλύτερη ηλικία, όπως ο θρυλικός Mike Mentzer προδομένος κι εκείνος από την καρδιά του το 2001 στα 50 του, ο μύθος Sergio Oliva στα 70 του, όπως και ο Serge Nubre στην ίδια ηλικία, αφού παρέμεινε σε κώμα στο νοσοκομείο.
Ο πρωτοπόρος Steve Reeves από Non- Hodgkin Lymphoma το 2000 στα 74 του και ο θηριώδης για την εποχή του Reg Park από μελάνωμα το 2007, στα 79 του. Καθώς επίσης και ο πρώτος Μr.Olympia o θρυλικός Larry Scott στην ηλικία των 75. Και ας μη λησμονούμε τους δικούς μας πρωταθλητές, έξι τον αριθμό, που μας άφησαν τα τελευταία δύο χρόνια.
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι ο πρωταθλητισμός είναι για λίγους προικισμένους γενετικά (σωματικά και ψυχικά), που όμως λόγω της εμπορευματοποίησης είναι αναγκασμένοι να υποβάλλονται σε καταχρήσεις, προκειμένου να ξεχωρίσουν στον υψηλό ανταγωνιστικό πρωταθλητισμό.
Αναντίρρητα ο εντυπωσιακός πρωταθλητισμός αποτελεί φθορά και όχι υγεία, έχοντας ουδεμία σχέση με το μαζικό αθλητισμό των μαζών.
Αλλά για κάθε όνειρο στη ζωή, υπάρχει και το ανάλογο τίμημα που πρέπει να πληρώσεις. Και πολλοί είναι δυστυχώς διατεθειμένοι να θυσιάσουν και τη ζωή τους ακόμη, στο βωμό της εφήμερης δόξας και μισαλλοδοξίας τους. Επιλογές που για κάποιους άλλους φαντάζουν φαιδρές, τη στιγμή που ζούνε ανάπηροι, ή με χρόνιες νόσους με τις οποίες γεννήθηκαν και δεν προκάλεσαν στον οργανισμό τους.
Ίσως τελικά η φύση εκδικείται, εάν πας κόντρα σε αυτήν.