Η αντίσταση που καλύπτουμε στην αεροβίωση είναι εκείνο που μετράει τελικά στην καύση θερμίδων. Έτσι λοιπόν μισή ώρα τρέξιμο με ταχύτητα 10km/h καίει αναλογικά τις ίδιες θερμίδες με περπάτημα μιας ώρας με τη μισή ταχύτητα των 5km/h.
Η διαφορά όμως αυτών των δύο μορφών αεροβίωσης έγκειται στο ότι στο 60-70% της MKΣ η καρδιοαναπνευστική ικανότητα δε βελτιώνεται, ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό θερμίδων προέρχεται από τον υποδόριο ιστό.
Αντιθέτως, σε υψηλή ένταση αεροβίωσης, βελτιώνεται η φυσική κατάσταση και το μυοκάρδιο βελτιώνει τη λειτουργικότητα του, με καλύτερο κλάσμα εξώθησης και όγκο παλμού.
Το μεγαλύτερο ποσοστό θερμίδων προέρχεται από την καύση του μυϊκού γλυκογόνου.
Ο βασικός μεταβολισμός ενεργοποιείται περισσότερο σε αυξημένη πρόσληψη οξυγόνου στις υψηλές σφύξεις.
Η παρατεταμένη αεροβίωση εγκυμονεί τον κίνδυνο μυϊκού καταβολισμού, με την απελευθέρωση της αντιφλεγμονώδης κορτιζόλης από τα επινεφρίδια, η οποία καλείται να προστατεύσει το μυοσκελετικό σύστημα από την κόπωση.
Από καρδιολογικής άποψης, η χαμηλής έντασης αεροβίωση χτίζει τη λεγόμενη παράπλευρη κυκλοφορία, που είναι σωτήρια σε ισχαιμικά επεισόδια και αυξάνει τη λιποπρωτείνη υψηλής πυκνότητας.
Απεναντίας η υψηλής έντασης αεροβίωση αυξάνει τον όγκο των κοιλιών της καρδιάς και αλλάζει το σχήμα της σε σταγονοειδές.