Υπάρχουν τρεις κατηγορίας ΑΑΣ στο εμπόριο:
1) τα περιορισμένα γνήσια και ασφαλή φαρμακευτικά που είναι εγκεκριμένα από τον Ε.Ο.Φ της εκάστοτε χώρας, δεδομένου ότι προορίζονται για ασθενείς,
2) τα underground που αφορούν μη φαρμακευτικά εργαστήρια όπου αντιγράφουν όλες σχεδόν τις ουσίες που δεν υπάρχουν πλέον στην παγκόσμια φαρμακευτική αγορά και
3) τα counterfeits που είναι αντιγραφές των γνήσιων φαρμακευτικών.
Το πρόβλημα με τα counterfeits & undergrounds δεν αποτελεί μόνο η νοθευμένη δοσολογία σε σχέση με την αναγραφόμενη, αλλά το ενδεχόμενο να υπάρχει άλλη ουσία αντί αυτής, για παράδειγμα νανδρολόνη αντί μεθενολόνης, οξυμεθολόνη αντί οξανδρολόνης, ή τεστοστερόνης αντί τρενμπολόνης.
Το πιο επικίνδυνο όμως είναι τα διάφορα έκδοχα που χρησιμοποιούνται όπως έλαια και βαρέα μέταλλα που συσσωρεύονται στο σώμα.
Υπάρχουν συγκεκριμένα κριτήρια για τη γνωστοποίηση και ταυτοποίηση των ψεύτικων ΑΑΣ και έχουν να κάνουν με συγκεκριμένα στοιχεία-σημάδια στη χάρτινη και γυάλινη συσκευασία αυτών.
Προς το τέλος της δεκαετίας του 80,ο αείμνηστος και πρωτοπόρος Dan Duchain, είχε ισχυριστεί πως κάποια ΑΑΣ είχαν αποσυρθεί από τα φαρμακεία, λόγω της υστερίας εναντίων του doping. Το αποτέλεσμα ήταν πολλά γνήσια αυθεντικά φαρμακευτικά σκευάσματα που προοριζόντουσαν για ιατρικούς σκοπούς, όπως λόγου χάριν η ντροστανολόνη (Ca μαστού), ή ο ενδιάμεσος εστέρας της τρενμπολόνης (καχεξία-αναιμία) να αποσυρθούν από ευρωπαϊκά κράτη (Βέλγιο-Γαλλία).
Ως πρωταθλητής οφείλω να ομολογήσω ότι ήμουν ιδιαίτερα επιφυλακτικός σε βαθμό καχυποψίας, για το πόσο γνήσια και αυθεντικά είναι τα ΑΑΣ και σχετικά με την αξιόπιστη πηγή προέλευσης τους. Έτσι προτιμούσα κυρίως φαρμακευτικές ουσίες, οι οποίες ήταν εγκεκριμένες από τον Ε.Ο.Φ της εκάστοτε χώρας.
Τα φάρμακα που συστήνω ανεπιφύλακτα για την αυθεντική προέλευση τους, δεδομένου ότι κυκλοφορούν σε φαρμακεία ανά τον κόσμο είναι τα κάτωθι (με αναφορά δυο τουλάχιστον κρατών): τεστοστερόνη ενανθική (Ελλάς, Πορτογαλία), τεστοστερόνη σιπιονική (Η.Π.Α, Ισπανία), τεστοστερόνη προπιονική (Ιταλία, Αγγλία), μεστερολόνη (Ελλάς, Αγγλία), φλουοξυμεστερόνη (Μεξικό, Η.Π.Α.), μπολντενόνη (αργεντινή, Κολομβία), μεθενολόνη (Ισπανία, Τουρκία), στανοζολόλη (Ισπανία, Καναδάς), οξανδρολόνη (Η.Π.Α., Ταϋλάνδη), μεθαντροστενολόνη (Ρουμανία, Ρωσία), οξυμεθολόνη (ΗΠΑ, Τουρκία), νανδρολόνη (Ελλάς-Ολλανδίαα), θυροξίνη (Ελλάς, Πορτογαλία), κλενβουτερόλη(Ελλάς-Βουλγαρία), εφεδρίνη(Ισπανία, Τουρκία) β-χοριακή γοναδοτροπίνη (Ελλάς, Ισπανία), ταμοξιφαίνη (Ελλάς, Πορτογαλία), αναστροζόλη (Ελλάς, Πολωνία), λετροζόλη (Ελλάς, Ινδία), κλομιφαίνη (Ελλάς, Ιταλία), φιναστερίδη(Ελλάς, Ολλανδία),σωματοτροπίνη (Ελλάς, Ισπανία), φουροσεμίδη (Ελλάς, Ισπανία) , ινσουλίνη (Ελλάς, Γαλλία).
Η χρήση στεροειδών ενέσιμων σε μονές φιάλες-αμπούλες, είναι προτιμότερη διότι πιο δύσκολα νοθεύονται. Το κόστος κατασκευής μιας μονής αμπούλας, είναι ακριβότερο, σε σύγκριση με μια φιάλη των 10ml.
Συνεπώς η νοθεία σε μια μεγάλη φιάλη, θα επιφέρει μεγαλύτερα κέρδη στους κατασκευαστές της.
Είναι γνωστό πως στη χώρα μας τα περισσότερα ενέσιμα φάρμακα κυκλοφορούν σε φιάλες του 1ml. Και φυσικά η συνθήκες αποστείρωσης είναι καλύτερες σε αμπούλα μιας χρήσης.
Κάποιες από τις ουσίες που χρησιμοποιούμε, επιφέρουν και τα ανάλογα συμπτώματα, από εκεί καταλαβαίνουμε τη γνησιότητα τους. Έτσι λοιπόν η κλενβουτερόλη θα επιφέρει κεφαλαλγία, καθότι αυξάνει η συστολική αρτηριακή πίεση. Η ινσουλίνη θα προκαλέσει υπογλυκαιμία και κόπωση, κάτι που θα κάνει και η σωματομεδίνη.
Όταν ρωτήθηκα από νεαρό που δεν κάνει αγώνες, σχετικά με την αυθεντικότητα της σωματοτροπίνης που χρησιμοποιεί, τον ρώτησα πως ένιωθε μετά τη χρήση της. Μου ανέφερε περί συμπτωμάτων κόπωσης, ζαλάδας. Φυσικά αυτό που έβαζε μέσα του, δεν ήταν αυξητική ορμόνη, αλλά αυξητικός παράγων της ινσουλίνης .
Όπως επίσης άλλες φορές αντί HGH βάζουν HCG, αφού και τα δύο είναι πεπτίδια, και μοιάζουν εξωτερικά με τη μορφή λευκής σκόνης. Ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης στα ούρα θα αποκαλύψει την απάτη.