Τα διουρητικά είναι εξαιρετικά επικίνδυνα, προκαλώντας υπογκαιμία και αφυδάτωση, πτώση της πίεσης, σπασμούς. Δίνονται σε περιπτώσεις υπέρτασης και αριστερής καρδιακής ανεπάρκειας με πνευμονικό οίδημα. Μπορούν να κάνουν τη διαφορά ανάμεσα σε δυο ισάξιους αθλητές, όταν αυτοί κρίνονται στη λεπτομέρεια.
Η φουροσεμίδη είναι το πιο ισχυρό, που κυκλοφορεί σε ενέσιμο, αλλά και σε μορφή ταμπλέτας.
Έχει το μειονέκτημα να αποβάλλει όλους τους ηλεκτρολύτες και τα μέταλλα, προκαλώντας υποκαλιαιμία, υπονατριαιμία, υποασβαιστιαιμία, υπομαγνησιαιμία που είναι ικανή να προκαλέσει κράμπες και μεταβολική αλκάλωση. Όμως η δράση της φουροσεμίδης είναι άμεση.
Τα διουρητικά εφόσον χρησιμοποιηθούν, θα πρέπει αυτό να γίνεται πριν τον βραδινό ύπνο, ώστε σε περίπτωση υπότασης, να μην υπάρχει ο κίνδυνος λιποθυμίας.
Η πατάτα και η μπανάνα είναι πλούσιες σε κάλιο και μπορούν να βοηθήσουν σε πιθανή υποκαλιαιμία.
Τα διουρητικά είναι χρήσιμα μόνο τις ημέρες της υπερφόρτωσης υδατανθράκων, προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος κατακράτησης ύδατος στο υποδόριο. Απαγορεύονται αυστηρώς τις μέρες της απογλυκογόνωσης. Το πρωί του αγώνα αν κρατάμε ακόμη νερό, παίρνουμε μισό χάπι φουροσεμίδης 20mg. Το να κάνουμε ενέσιμη φουροσεμίδη είναι εξαιρετικά επίφοβο και εγκυμονεί μεγάλο ρίσκο.
Ένα διάλυμα ηλεκτρολυτών με δεξτρόζη-μαλτοδεξτρίνη μπορεί να είναι σωτήριο σε περίπτωση έντονης αφυδάτωσης. Υπόψιν ότι οι μύες που έχουν έλλειψη ηλεκτρολυτών και μέταλλων, δεν είναι ικανοί να κάνουν καλή σύσπαση. Στις περιπτώσεις αυτές ταμπλέτες ασβεστίου και αμπούλες μαγνησίου Mag 2 είναι ιδιαίτερα χρήσιμες.